D. Podopieczna zamieszkuje z mężem i małoletnimi dziećmi. Mąż nadużywa alkoholu.

Kiedy wszyscy już znaleźli się w gabinecie, doktor
• powtórnego zdawania egzaminu zawodowego przez osoby, które nie zdały egzaminu,
- Pani Finch - odezwał się łagodnie Keenan. - Może
ucieszyło, w drodze powrotnej zaś Christopher
- Ja też! - Rolar trzymał się za szczękę, podbitą łokciem Orsany. - Wariatka! Mało kła nie fybiła!
- Cieszę się, że doszłaś do rozumu. Tak będzie lepiej
- Nie widziałam - zgodziła się Maggie, dotykając
różne koncepcje książki, którą miała nadzieję
martwić, dopóki czuwa nad nią babcia, a my też
Rolar zeskoczył na podłogę i w tym samym momencie świątynia zadrżała. Marmurowe statuy zachwiały się.
uważał za niepotrzebne do życia.
nieznajomy, którego Darren nazwał Nikiem.
Nie pamiętała, kiedy usnęła i nie bardzo
- No nie wiem, panie nadinspektorze. Coś mi tu

- Dlaczego?
młode damy mdleją na myśl o poślubieniu earla Kilcairn Abbey?
Klara zsunęła mu spodnie, schyliła się, by je odrzucić dalej, a potem położyła dłonie na męskich biodrach. Dotknięcie muskularnego ciała podnieciło ją jeszcze bardziej. Przesunęła rękę niżej i przekonała się, że Bryce był bardzo podniecony.
- Nauczyła ją pani tego?
miona i taran hydrauliczny z przodu.
- Nad czym, Kilcairn?
- Rozumiem, ale ja tak nie potrafię. Nie umiem żyć w niepewności, nie chcę karmić się nadzieją. Teraz twój ruch - zakończyła.
- Klara?
- Dziękuję, Fiono.
Nowy Orlean, Luizjana, 1995
- Naprawdę? Co za barbarzyństwo!
metalowego korpusu.
- Przepraszam, milady, ale w bibliotece czeka lord Kilcairn.
- Nie. - Santos zerwał się na równe nogi. - Nie masz żadnych powodów, chyba że czegoś ode mnie chcesz. Powiedz mi, Lily - zmarszczył brwi - powiedz, o co ci chodzi.
- Na litość boską, nie! Skąd ci to przyszło do głowy?